Aanhang Manning gaat nieuwe taktiek toepassen

De strijd om Bradley Manning neemt een nieuwe wending na zijn terugkeer uit de rechtbank naar de militaire gevangenis in Fort Leavenworth. De aanhangers van Manning hebben hun T-shirts met TRUTH (waarheid) verwisseld voor die met de leus PRESIDENT OBAMA: GRATIE VOOR BRADLEY MANNING. Zijn advokaat verklaarde dat "het nu tijd wordt voor onze president om zich te koncentreren op de bescherming van de klokkenluiders in plaats van hun vervolging." Een bondgenootschap van Amnesty International en het Bradley Manning Support Network gaat aktie ondernemen naar Obama toe, om hem aan te sporen de straf van Manning te beperken tot de tijd dat hij al heeft vastgezeten.
Advokaat David Coombs zal ook beginnen met de plaatselijke militaire gouverneur te verzoeken om klementie voor Manning. Volgens het militaire strafrecht kan deze funktionaris de straf herzien in de zin van het reduceren ervan. Als dat niet lukt en gratie uitblijft, volgen meerdere mogelijkheden voor hoger beroep tot aan het civiele Hooggerechtshof.

De New York Times noemt in een kommentaar de uitslag van de rechtszaak "in zekere zin een rechtvaardiging van zijn verdediging." Een vonnis van een derde van het mogelijke maximum is normaal gesproken geen slecht resultaat voor een verdediger. Maar de krant vindt 35 jaar cel "veel te lang volgens welk kriterium dan ook." Veel van wat Manning naar buiten heeft gebracht was volgens de Times van publiek belang en een luitenant kreeg onlangs voor moord in Irak 25 jaar, later verminderd tot 15.
"Maar het grotere thema hier, dat door het veroordelen van Manning niet wordt opgelost, is de verslaving van de federale overheid aan geheimhouding en wat ze van plan zijn te gaan doen bij toekomstige lekken. En die zijn onvermijdelijk, wanneer elk jaar 92 miljoen dokumenten geheim worden verklaard en meer dan 4 miljoen Amerikanen zijn gescreend voor geheimhouding."


"Soms moet je een hoge prijs betalen om in een vrije maatschappij te leven"

Op een perskonferentie gisteren heeft advokaat David Coombs een brief van Bradley Manning voorgelezen die als gratieverzoek aan president Obama zal worden verstuurd. Enkele passages hieruit:

De beslissingen die ik in 2010 heb genomen kwamen voort uit de bezorgdheid voor mijn land en de wereld waarin we leven. Sinds de tragische gebeurtenissen van 2001 is ons land in oorlog. We kwamen in oorlog met een vijand die ervoor kiest om ons niet te treffen op welk traditioneel slagveld dan ook en op basis van dit feit waren we gedwongen om de methoden te veranderen, waarmee we de risiko's voor onszelf en onze manier van leven te lijf gaan.
In het begin was ik het eens met deze methodes en koos ervoor om als vrijwilliger te helpen mijn land te verdedigen. Pas toen ik in Irak zat en dagelijks de geheime militaire rapporten las begon ik te twijfelen aan het morele karakter van waar we mee bezig waren. Rond deze tijd realiseerde ik me dat we bij onze pogingen om het hoofd te bieden aan het risiko dat de vijand voor ons oplevert onze menselijkheid zijn kwijtgeraakt. We hebben er bewust voor gekozen om zowel in Irak als in Afghanistan het menselijk leven zonder waarde te verklaren. Als we onschuldige burgers doodden kozen we ervoor om, in plaats van de verantwoordelijkheid voor ons gedrag te accepteren, alles te verbergen achter het gordijn van de nationale veiligheid en de geheime inlichtingen om publieke aansprakelijkheid te ontlopen.
(..) Als u mijn  verzoek om gratie afwijst, zal ik mijn straftijd uitdienen in de overtuiging dat je soms een hoge prijs moet betalen om in een vrije maatschappij te leven. Ik wil die prijs graag betalen als dat betekent dat we een land krijgen dat werkelijk is ontworpen in vrijheid en is toegewijd aan de stelling dat alle vrouwen en mannen als gelijken geschapen zijn. 

Bradley veroordeeld tot 35 jaar

Bradley Manning is door de rechter in Fort Meade veroordeelt tot 35 jaar cel, door te brengen in een militaire gevangenis. De aanklagers hadden 60 jaar geëist, maximaal kon 90 worden opgelegd. Van de straf wordt de drie jaar afgetrokken die hij al heeft gezeten. Bradley kan de militaire commandant van het distrikt Washington vragen om strafvermindering. Na een jaar kan hij ook aan een kommissie vragen om een lagere straf en dat verzoek kan jaarlijks worden herhaald. Hij zal in elk geval een derde van zijn straf moeten uitzitten. Bradley kan natuurlijk ook in hoger beroep gaan.
Na het uitspreken van de straf werd Bradley snel weggevoerd door bewakers. Zijn aanhangers op de publieke tribune riepen in koor hem te zullen blijven steunen.
Bronnen: Reuters, Firedoglake (Kevin Gosztola)

Het Center for Constitutional Rights zei in een reaktie: We zijn woedend dat een klokkenluider en patriot is veroordeeld op basis van de Spionagewet. De regering heeft deze verouderde en al lang in diskrediet geraakte wet opgerakeld om een niet mis te verstane waarschuwing te geven aan aspirant-klokkenluiders en journalisten die hun informatie willen publiceren. We kunnen alleen maar hopen dat de moed van Manning anderen die getuige zijn van misdaden van de staat zal inspireren om te spreken.

Bradley Manning vraagt de rechter hem te laten terugkeren in de maatschappij

Tijdens de fase van het proces waarin gepleit wordt over de hoogte van de straf heeft Bradley voor de tweede keer zelf het woord genomen. Terwijl het dit voorjaar vooral ging over de omstandigheden die hem ertoe hadden gebracht om grote aantallen dokumenten door te spelen aan WikiLeaks en zijn motieven vertelde hij nu - af en toe geëmotioneerd - hoe hij achteraf op zijn eigen handelen terugkeek. Hij begon met zijn verontschuldigingen aan te bieden aan mensen die door zijn akties schade hadden opgelopen en aan de Verenigde Staten. Hij vertelde de rechter ook dat hij de bredere gevolgen van zijn handelen niet goed had ingeschat. Tijdens zijn gevangenschap en luisterend naar de getuigenverklaringen, had hij een beter begrip van zijn daden gekregen en had spijt van de onbedoelde gevolgen van zijn optreden. Hij had mensen willen helpen en geen schade toebrengen. Ook vond hij nu dat hij veel aktiever gebruik had moeten maken van de mogelijkheden die het systeem biedt om zaken aan de orde te stellen. Hij besefte dat hij een prijs zou moeten betalen voor zijn eerdere beslissingen en akties, maar deed een beroep op de rechter om hem de kans te geven na zijn straf te bewijzen dat hij een goed mens was en hem terug te laten keren naar de maatschappij in een produktieve rol.
Jeff Patterson van het Bradley Manning Support Network verklaarde na afloop: "Bradley's korte verklaring vandaag tegenover rechter Lind, waarbij hij zich verontschuldigde voor wat gebeurd was, verandert niets aan het feit dat hij midden in een illegale oorlog heldhaftig is opgetreden. Hij heeft zeker niet op korrekte militaire wijze de klok geluid over het kwaad dat hij zag, maar hij deed iets, terwijl de meesten dat nalieten. Daarom zijn miljoenen in beweging gekomen om hem te ondersteunen en daarom zullen wij niet rusten voor hij vrij is."
Het Nederlands/Belgische steuncomité voor Bradley Manning sluit zich hierbij aan. De verklaring van Manning na drie jaar gevangenis en maanden eenzame opsluiting en mishandeling en met zicht op een nog veel langere straf is volkomen begrijpelijk.
De volledige verklaring van Manning is te lezen bij Firedoglake waaraan ook deze samenvatting is ontleend.

Noot over vertaling: In zijn verklaring gebruikt Bradley het Engelse woord hurt. Het betekent 'pijn doen' of 'beschadigen'. Het is hier vertaald met 'schade toebrengen'. De juriste Alexa O'brien heeft er echter op gewezen dat de Engelse juridische term voor 'schade toebrengen' harm is. Dit is van belang voor het proces omdat de verdediging juist wilde aantonen dat er geen schade is toegebracht.

Maximumstraf Manning teruggebracht tot 90 jaar

Met een verrassende uitspraak heeft de rechter in het proces tegen Bradley Manning het maximum waartoe de soldaat kan worden veroordeeld teruggebracht van 136 jaar naar 90 jaar. De rechter stemde in met een verzoek van de verdedigers om een aantal van de 20 aanklachten waaraan Bradley schuldig is bevonden samen te voegen, omdat ze zichzelf herhalen. De advokaten hadden betoogd dat het openbaar ministerie afzonderlijke handelingen had opgesplitst in meerdere delikten (zoals diefstal van gegevens en schending van staatsgeheimen). Omdat in de VS vaak alle straffen per delikt bij elkaar worden opgeteld ontstaan daardoor enorme maximumstraffen.
Een probleem met deze rechter is overigens wel dat ze haar beslissingen voordraagt met een snelheid van 180 woorden per minuut. Zelfs professionele stenografen hebben moeite haar bij te houden.
De palaver over de strafmaat gaat verder.
Bron: The Guardian, 6 augustus (Ed Pilkington)

Scott Horton van Antiwar Radio interviewt Daniel Ellsberg over het vonnis in het proces Manning

Een eerste reactie van Daniel Ellsberg, schrijver van Secrets – A Memoir of Vietnam and the Pentagon Papers, op de vrijspraak van Bradley Manning van de aanklacht ‘de vijand te helpen’ en diens veroordeling op grond van wetgeving over spionage, en over de voortdurende dreiging voor de journalistiek. Over de motieven van Manning, de positieve gevolgen van zijn lekken – bijvoorbeeld de definitieve beëindiging van de Amerikaanse bezetting van Irak, en over het belang van klokkenluiders voor een vrije samenleving.

Horton: Welkom terug. Ik ben Scott Horton. Aan de telefoon is Daniel Ellsberg, De Gevaarlijkste Man in Amerika, de heldhaftige bevrijder van de Pentagon Papers. Welkom terug, Daniel Ellsberg, hoe gaat het met u?
Ellsberg: Met mij gaat het goed. Voor uw luisteraars: u hebt mij zojuist verteld dat Bradley Manning niet schuldig is bevonden aan ‘hulp aan de vijand’. Dat is zeer belangrijk, en goed nieuws, omdat een andere uitkomst extreem slecht nieuws geweest zou zijn. Het zou als het ware de doodsklok hebben geluid over de onderzoeksjournalistiek in dit land, over de persvrijheid, en daarmee uiteindelijk over de democratie en democratische controle op ons buitenlands en defensiebeleid. Dat zou zijn gebeurd als het pleidooi van de openbaar aanklager was gevolgd. Namelijk dat het feit dat Manning informatie op internet geplaatst heeft, en het daarmee openbaar maakte voor de wereld, inclusief de vijanden die we wellicht hebben, voldoende is om ter dood te worden veroordeeld of tot levenslange gevangenisstraf, zonder dat het openbaar ministerie zelfs maar geprobeerd heeft te bewijzen of aannemelijk te maken dat Manning de Verenigde Staten wilde schaden of haar vijanden helpen. En dat was de redenering die de openbaar aanklager hanteerde en de beschuldigingen waarvan ze uitgingen, sinds het moment dat Bradley Manning schuldig pleitte over tien schendingen van het militair recht, waarvoor hij tot twintig jaar gevangenisstraf kan krijgen. Ik heb het volledige vonnis nog niet gezien, maar het kan goed zijn dat de rechter nog andere aanklachten heeft toegevoegd, zodat alsnog levenslang kan worden opgelegd.
Ikzelf werd destijds niet beschuldigd van enig afzonderlijk feit waarop de doodstraf stond, zoals in dit geval de aanklacht ‘het helpen van de vijand’. Maar de aanklacht telde wel twaalf misdaden waarop in totaal 115 jaar gevangenisstraf stond, en dat komt feitelijk op het zelfde neer. Dat kan nu dus ook weer gebeuren.
Eigenlijk verdient Manning natuurlijk geen dag gevangenisstraf voor het informeren van het publiek zoals hij heeft gedaan. En zeker geen dag extra na de grove behandeling die hij heeft ondergaan in de drie jaar die hij intussen op het proces heeft gewacht. Ruim tien maanden eenzame opsluiting, waarvan een deel naakt, een behandeling waarover de speciale rapporteur van de Verenigde Naties voor martelingen heeft gezegd dat die misschien niet als marteling gekwalificeerd kon worden (hoewel die rapporteur niet alle feiten kende, omdat hij niet onder vier ogen met Manning mocht spreken), maar die hij in ieder geval als een wrede, inhumane en mensonwaardige behandeling kwalificeerde. En dat is volgens de Geneefse Conventies, die de USA hebben ondertekend, en volgens de nationale wetgeving een misdaad. Manning had (net als ik destijds) moeten worden vrijgelaten vanwege het wangedrag van de overheid, maar dat gebeurde niet.
'Dit vonnis maakt van Manning een spion'

Het vonnis dat de krijgsraad in Fort Meade (Maryland, VS) deze week heeft uitgesproken over Bradley Manning is door nogal wat commentatoren, zoals bijvoorbeeld in de Volkskrant (1 aug.) met enige opluchting begroet. Het afwijzen van de aanklacht 'hulp aan de vijand' zou een opsteker voor de persvrijheid zijn. Toch kan het onbewezen verklaren van de kernaanklacht - die topjurist Widney Brown van Amnesty International eerder al als 'absurd' betitelde - bepaald niet gezien worden als bewijs voor een rechtvaardig vonnis en een waardige gang van zaken in dit proces.

Van de aanklachten waarop Manning wél is schuldig bevonden zijn er namelijk drie gebaseerd op de beruchte Espionage Act van 1917 en die wet is een regelrechte bedreiging voor het vrije handelen van journalisten, die informatie publiceren afkomstig van klokkenluiders. De bekendste slachtoffers van die wet zijn Julius en Ethel Rosenberg die in 1953 ter dood werden gebracht; inmiddels weten we hoezeer dat op bedenkelijke gronden is gebeurd. Dezelfde wet uit de Eerste Wereldoorlog werd ingezet tegen de klokkenluider van de Pentagon Papers, Daniël Ellsberg, die de oorlogsmisdaden van de Amerikanen in Vietnam aan de kaak stelde. Dat proces werd gestaakt nadat gebleken was dat president Nixon opdracht had gegeven voor een inbraak in het kantoor van Ellsbergs psychiater in de hoop stukken te vinden waarmee Ellsberg kon worden afgeschilderd als gevaarlijke gek.

Zorgwekkend precedent


Dat de militaire justitie in de VS deze anachronistische wet nu opnieuw gebruikt tegen Bradley Manning is geen teken van kracht, maar juist van zwakte. Manning is de eerste klokkenluider tegen wie deze spionagewet met (voorlopig) succes is toegepast. Een zorgwekkend precedent. De aanklachten maken Manning tot spion. Dat dit zonder meer bespottelijk is, kan ieder met gezond verstand eenvoudig beredeneren. Een spion biedt informatie aan, meestal voor materieel gewin, aan buitenlandse mogendheden of de meest biedende partij. Hiervan is in de zaak Manning geen enkel bewijs overgelegd, noch is er ook maar een begin van bewijs geleverd dat hij ook maar iemand schade heeft berokkend. Oftewel, zoals Julian Assange terecht tot Mannings verdediging heeft aangevoerd: 'waar is het slachtoffer'?